Een koude dag, maar verwarmende gesprekken: Boerderij Daalhof en de Markt
Op zaterdagmiddag 15 januari fietsten we naar Daalhof om ons bij Boerderij Daalhoeve te laten verwelkomen. Loen Schroeders (voorzitter bestuur) en Marie Biesmans (psychologe) staan ons al op te wachten aan de poort. Vol trots vertellen Loen en Marie over deze mooie boerderij, die naast kinder- ook zorgboerderij is! De boerderij wordt draaiende gehouden door 13 vaste medewerkers (dierverzorging, horeca en zorgmedewerkers) en een indrukwekkende 130 vrijwilligers!
Een diverse groep mensen die bestaat uit: buurtgenoten, jongeren, gepensioneerden, mensen met verschillende achtergronden, mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, mensen met een beperking, anderstaligen, enz. De zorgboerderij biedt plekken voor dagbesteding. Marie vertelt ons dat iedereen welkom is, iedereen die er moeite mee heeft volwaardig deel te nemen aan de maatschappij kan bij de boerderij terecht. Deelnemers hebben zelf de regie over hun traject, dat vergt wel motivatie en inzet, ze worden er niet bij de hand genomen. Maar juist die eigen regie zorgt ervoor dat het een succesvolle formule is.
Loen weet ons te zeggen dat de gemeente Maastricht ook de meerwaarde van de zorgboerderij ziet. De gemeente biedt een vergoeding voor de dagbestedingsplekken, waarmee ze bijna de helft van de stichting bekostigen. Maar even trots is Loen op het feit dat de boerderij zich voor de andere helft zichzelf weet te financieren. De stichting is zelfstandig en kleinschalig en juist die kleinschaligheid maakt dat er veel ruimte is voor eigen visie en voor maatwerk.
We krijgen een leuke rondleiding, we lopen langs de gebruikelijke geiten en schapen, maar we zien ook een ara, woestijnvosjes, alpaca’s, een serval en twee zwangere minikoeien! Er zijn ook stokstaartjes maar die hebben het vandaag koud en zitten lekker binnen. Alles is mooi onderhouden, met dank aan de vele toegewijde vrijwilligers. “Er is zelfs een vrijwilligster die jaarlijks de houten speeldieren een nieuw likje verf komt geven!”
Bij de schapen aangekomen horen we dat deze beestjes af en toe het gras mogen maaien rondom de zonnepanelen van zonnepark Belvédère. Daarnaast verzorgt de boerderij het groen rondom buitenplaats Vaeshartelt en zorgt zij voor de dieren in het stadspark. Met deze projecten haalt Daalhoeve een deel van zijn inkomsten binnen en kan het tegelijkertijd meer plekken voor dagbesteding bieden.
We sluiten af met koffie en vlaai in ‘De Koojstal’. We worden geserveerd door twee jongens die op hun vrije zaterdagmiddag vrijwillig de horecagelegenheid van de boerderij draaien.
De tweede helft van de middag brengen we door op de markt in Maastricht. We zetten onze vrolijke bakfiets op deze druilerige dag goed in het zicht. Het is een rustige middag. Hier en daar maken we mensen blij met een kopje warme koffie en voerden we leuke gesprekken. Zo was er een man die ons verraste met de vraag “Wat verwachten jullie eigenlijk van ons?” Wat volgde was een mooi gesprek over de gedeelde verantwoordelijkheid voor onze maatschappij. Wat mag de burger van de overheid verwachten en wat mag de overheid van de burger verwachten? Als politieke partij maken wij ons hard voor de belangen van burgers, maar we zijn nergens zonder de burger zelf. De man vertelde gepassioneerd over de manier waarop hij zich wil inzetten voor mensen met een beperking.
Ook twee boa’s, twee jonge vrolijke meiden, zijn wel te porren voor een kopje koffie om de handen te warmen. Het is een rustige middag voor ze. Een van de twee vertelt over het applaus dat ze krijgen als ze zonder ingrijpen langs de terrassen lopen. (Deze zaterdag is ter protest de horeca geopend). De burgemeester heeft aangegeven niet te handhaven. Zodoende komen we op een interessant gesprek, hoe ga je er mee om als je moet handhaven terwijl je persoonlijk moeite hebt met een bepaalde wet of maatregel? Uiteraard voeren ze het werk altijd uit, maar soms is het toch best lastig. Terwijl we staan te praten komt een vrouw aanlopen, ze heeft de hulp van de boa’s nodig. “Dat is inderdaad vervelend mevrouw, we lopen zo even langs.”
Ons laatste restje koffie delen we uit aan een groepje fietskoeriers die staan te wachten op hun volgende bezorging. “Vinden jullie dan dat drugs helemaal illegaal moet worden?” is een van de vragen die ze hebben. “Gebruikers zijn toch geen criminelen?” In het gesprek vinden we elkaar in de overtuiging dat er bovenal goede hulp en begeleiding moet worden geboden aan mensen die door drugsgebruik problemen ervaren of hierdoor in de schulden komen.
Al met al een heel waardevolle middag waar we ondanks de kou veel energie van hebben gekregen!